جایگاه ابوسعید ابوالخیر در عرفان

ابوسعید ابوالخیر از جمله عارفانی است که نقش مؤثری در دوره های بعد از خود داشته است و توانسته با عرفان خود در جان و دل اهل عرفان ماندگار شود. پژوهش حاضر بررسی جایگاه ابوسعید ابوالخیر در عرفان می باشد و بر آن است تا نیمنگاهی به شخصیت بزرگ عرفانی او و نقش عرفان در زندگی و روزگار او بیندازد. روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی است که برای جمع آوری اطلاعات لازم از روش کتابخانه ای، استفاده از مقالات، مآخذ و مراجع مکتوب استفاده شده است. یافته ها حاکی از آن است که تأثیر ابوسعید ابوالخیر همواره در میان اهل عرفان و در ادبیات عرفانی ایران مشهود است و نیز روشن ترین خصیصه ی ابوسعید هماهنگی آن با زندگی است چنانچه می توان گفت او با عرفان زندگی نمی کرده بلکه عرفان جوهر او بوده و به تعبیر دیگر عرفانی می زیسته است و آن را تجربه کردنی می دانسته نه وصف کردنی.