شاهنامه در گذر اسطوره، افسانه و حماسه

برترین نیروی انسان در برقراری ارتباط، زبان و قدرت گفتار و سخنگویی او است. انسان با پیشرفت و تکامل جسمی و عقلانی خود توانست از نیروی تکلم خود که یکی از برترین قوای نهاده در وجود اوست بهره جوید که بعدها به تدریج تکامل می یابد و در ادامه ی این تکامل، ادبیات که پیشرفته ترین شکل زبان بشری است ایجاد می شود و شعر به عنوان عمیق ترین و تاثیرگذارترین نمود آفرینش ادبی، جریان سیال ذهن و روان و اندیشه ی مردم را به ظهور می رساند. ابوالقاسم فردوسی با توانایی شگرف و قلم شیوایش توانسته شاهنامه را که حاصل باورها، احساس ها و اندیشه های بزرگ مردم ایران است را بسراید. شاهنامه لبریز از مفاهیم و اندیشه های آسمانی مردم ایران است. برای شناخت این مفاهیم، باید اسطوره، حماسه و افسانه را به خوبی درک نمود. نگارنده بر آن شده است که جایگاه شاهنامه را از دیدگاه سه واژه ی اسطوره، حماسه و افسانه بررسی نماید تا با شناخت بهتر این واژگان، به مفاهیم بلند شاهنامه دست یابد.