سیاست های حمایت از انرژی های نو در کشورهای مختلف جهان

دسترسی کشورهای در حال توسعه به انواع منابع انرژی، برای توسعه ی اقتصادی آن ها اهمیت اساسی دارد. پژوهش های جدید نشان داده که بین سطح توسعه ی یک کشور و میزان مصرف انرژی آن کشور، رابطه ی مستقیمی برقرار است. با توجه به ذخایر محدود انرژی فسیلی و افزایش سطح مصرف انرژی در جهان فعلی، دیگر نمی توان به منابع موجود انرژی متکی بود. امروزه بحران های سیاسی، اقتصادی و مسائلی نظیر محدودیت دوام ذخایر فسیلی، نگرانی های زیست محیطی، ازدحام جمعیت، رشد اقتصادی و ضریب مصرف همگی مباحثی هستند که فکر اندیشمندان را در یافتن راهکارهای مناسب درحل مناسب معضلات انرژی در جهان، به خصوص بحران های زیست محیطی، به خود مشغول داشته است. بدیهی است امروزه، پشتوانه ی اقتصادی و سیاسی کشورها، بستگی به میزان بهره وری آن ها از منابع فسیلی دارد و تهی گشتن منابع فسیلی، تهدیدی برای اقتصاد کشورها است. خوشبختانه، بیشتر کشورهای جهان با وجود عوامل بازدارنده ی زیادی، به اهمیت و نقش منابع مختلف انرژی، به ویژه انرژی های تجدیدپذیر (نو) در تأمین نیازهای حال و آینده پی برده و به طور گسترده، در توسعه ی بهره برداری از این منابع لایزال، تحقیقات وسیع و سرمایه گذاری های اصولی می کنند. امروزه انرژی های نو به رغم ناشناخته ماندن، به سرعت در حال گسترش و نفوذ است و غفلت از آن، غیرقابل جبران خواهد بود، انرژی خورشیدی، بادی، آبی، بیومس، بیوگاز و انرژی زمین گرمایی از عمده ترین منابع انرژی هایی پاک می باشند. وقوع سه عامل: تغییرات آب و هوایی بر اثر انباشت گازهای گلخانه ای در جو، افزایش تقاضای مصرف انرژی برق در سراسر جهان، گشوده شدن چشم انداز نویدبخشی در مورد انرژی های تجدیدپذیر، سبب ایجاد نقطه عطفی برای انرژی های تجدید پذیر شده است.