تحلیلی بر مکان یابی پارکینگ های عمومی: نمونه موردی منطقه 1 شهر اهواز

در کشورهای در حال توسعه با ورود به عصر جدید و رواج استفاده از خودرو در مناطق شهری مشکلات فراوانی در سطوح مختلف شهری به وجود آمده است که در زمینه حمل و نقل می توان به عدم گنجایش شبکه های شهری برای خودروهای موجود، افزایش آلودگی، ایجاد ترافیک، افزایش تصادفات و عدم وجود فضاهای پارکینگ در سطوح مختلف اشاره نمود. مدیریت و هدایت جابجایی انسان و کالا در سطح معابر یک شهر، با هدف افزایش سرعت، امنیت و کاهش هزینه حمل و نقل مهم ترین هدف ایجاد سیستم های حمل و نقل شهری بوده و کارکرد این سیستم وابسته به وجود زیرساخت های لازم و نیز قرارگیری مناسب اجزای مختلف آن و هماهنگی این اجزا با یکدیگر است. یکی از مهم ترین زیرساخت های سیستم حمل و نقل، پارکینگ های عمومی هستند که نقش عمده ای در کاهش پارک حاشیه ای و روانی ترافیک ایفا می کنند. درواقع پارکینگ، بخشی از اراضی شهری است که جهت توقف وسایط نقلیه در نظر گرفته شده است. پارکینگ های عمومی به عنوان یکی از اجزای مهم یک سیستم حمل و نقل شهری مدرن، وظیفه فراهم آوردن سطوحی برای خارج کردن ترافیک ساکن از سیستم ارتباط شهری و در نتیجه کاهش شلوغی مرکز شهر را بر عهده دارند. نامناسب بودن محل پارکینگ ها و پراکندگی غیراصولی آن ها باعث می شود که پارکینگ ها کارایی خود را از دست داده و باعث افزایش ترافیک شوند که این امر می تواند پیامدهایی چون افزایش تصادفات، افزایش مصرف سوخت، افزایش آلودگی هوا و آلودگی صوتی را به همراه داشته باشند (المدرسی، 1393). مکانیابی پارکینگ های عمومی، توزیعی مناسب است که با توجه به کاربری های پیرامون آن مانند مناطق جذب سفر (مراکز خرید، اداری و تفریحی) پارکینگ جدید بتواند با قرار گرفتن در فاصله ای متناسب باعث دسترسی بهینه افراد به آن همراه با احساس امنیت برای وسایل نقلیه خود شوند. مکان یابی پارکینگ تحت تأثیر معیارهای و متغیرهای مختلفی انجام می شود. (قنبری، 1390) هدف از این پژوهش بررسی وضعیت مکان یابی پارکینگ های موجود و هم چنین معیارهای خاص پارکینگ در منطقه یک اهواز می باشد. این منطقه به دلیل حجم بالای تردد خودروها و نیز تراکم مراکز تجاری و خدماتی و درمانی از مناطق پرترافیک شهر اهواز می باشد و با توجه به مرکزیت و تراکم کاربری های مهم در منطقه یک کلانشهر اهواز، ناحیه مذکور به عنوان قلمرو این پژوهش استفاده شده است.