برنامه ریزی کاربری زمین شهری در جهت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر تهدیدات نظامی با بهره گیری از شبکه عصبی مصنوعی (ann) مورد پژوهش: ناحیه یک از منطقه یازده تهران

با توجه به موقعیت استراتژیک ایران در منطقه و جهان، توجه به امر پدافند غیرعامل می تواند به عنوان راه حلی مناسب در جهت کاهش آسیب پذیری شهرها موثر باشد. حال آنکه برنامه ریزی کاربری اراضی شهری همواره از مباحث مهم در برنامه ریزی شهری محسوب می شود تا جایی که در دوره هایی از برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی کاربری اراضی شهری به عنوان همان برنامه ریزی کاربری زمین تلقی می شده است. نوع تحقیق حاضر بر اساس هدف تحقیق، کاربردی و بر اساس روش تحقیق، توصیفی تحلیلی می باشد. در این تحقیق به منظور شبیه سازی و پیش بینی تغییرات کاربری اراضی، داده ها در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی آماده سازی شدند و پس از انجام تحلیل ها بر اساس شاخص ها، با بهره گیری از شبکه عصبی مصنوعی  (ann) به عنوان ماژول تحلیل گر الگوی تغییرات در فرآیند برنامه ریزی کاربری زمین، به ارائه الگوی مطلوب از پراکنش کاربری ها در چارچوب برنامه ریزی کاربری زمین شهری پرداخته شده است. هدف تحقیق حاضر که برنامه ریزی کاربری اراضی با تاکید بر پدافند غیرعامل در جهت کاهش آسیب پذیری ناحیه یک منطقه یازده تهران در برابر تهدیدات نظامی می باشد. بر اساس نتایج تحقیق، حدود 70 درصد از بافت محدوده دارای آسیب پذیری متوسط رو به بالا می باشند. برای کاهش آسیب پذیری محدوده بر اساس کاربری های موثر در کاهش خطرپذیری (مانند فضای سبز، کاربری امدادی، کاربری درمانی و ...)، پهنه هایی با بهره گیری از روش شبکه عصبی پیشنهاد شد. هم چنین با توجه به جدول سوات، راهبردهای توسعه و نوسازی بافت فرسوده ناحیه با تاکید بر کاربری های مسکونی بخش شمالی و غربی بافت، توسعه و ایجاد فضاهای امن در بافت، محدودسازی کاربری های فرا منطقه ای، کاهش امکان شناسایی کاربری های حساس، توسعه کاربری های امدادی، کاهش ناسازگاری کاربری ها و خروج کاربری های خطرزا، توسعه کاربری های چند عملکردی، دارای بیشترین اهمیت شناسایی و در جهت کاهش آسیب پذیری محدوده، پیشنهاد می شود.