بررسی خانه های سنتی یزد از نظر پایداری در اصول اقلیمی (نمونه موردی: خانه رسولیان یزد)

معماری پایدار را می توان معماری دانست که نسبت به ویژگی ها و شرایط محیطی و مکانی پاسخگو است و از قابلیت های بستر خود در راستای ایجاد شرایط محیطی مطلوب استفاده بهینه می نماید. به عبارت دیگر معماری منحصر به فردی است که ضمن توجه به نیازهای شناختی، با ظرفیت های طبیعی و اکلولوژیست بستر خود نیز منطبق است. در حال حاضر یکی از مسائل مهم و مطرح در سطح جهان، مسئله توسعه پایدار و همساز شدن تمدن بشری با محیط و طبیعت در راستای حفظ آن می باشد. خانه های سنتی یزد میراثی ارزشمند وگران بها از پیشینیان این مرزوبوم می باشد که امروزه برای حفظ و نگهداری از آن اقداماتی هم چون تغییر کاربری این فضاها صورت پذیرفته است. این مقاله در پی درک اصول پایداری در معماری خانه رسولیان یزد است. با بررسی و استخراج ویژگی های این خانه و تطابق آن با اصول معماری پایدار، به این نکته می توان دست یافت که معماری گذشته به دلیل رعایت اصول پایدار در طراحی، به خوبی توانسته بود پاسخگوی نیازهای انسانی باشد که با مطالعه دقیق آن ها، می توان این اصول را در معماری امروز نیز تعمیم داد. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی است و رویکرد توصیفی دارد. برای دستیابی به این هدف، خانه رسولیان مورد انتخاب قرار گرفت و ارزش های معماری پایدار در آن مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه این پژوهش بیان می کند که نمودهای عینی اصول معماری پایدار از نظر کالبدی، زیست محیطی و انسانی در خانه رسولیان وجود داشته و از آنجا که این بنا در اقلیم گرم و خشک قرار گرفته است مجموعه ای از راهکارهای طراحی را برای ساخت بناهای پایدار در این اقلیم در اختیار طراحان و معماران معاصر قرار داده است .