بررسی تطبیقی مفهوم رنگ در موسیقی و معماری (نمونه موردی آهنگ های بومی نی و خانه حاج آقا علی - رفسنجان)

اکثر بناهایی که امروزه می سازیم فاقد غنا و معنا هستند، در صورتی که معنا و غنا را در بناهای قدیمی بیشتر می توان دید. تداوم بخشیدن به معماری ایرا با ساختن بناهایی به شکل بناهای قدیمی و یا تعبیه بادگیر، گنبدسازی و غیره نیز نمی تواند صورت پذیرد. با توجه به گفته شوپنهاور «همه هنرها می خواهند به مرحله موسیقی برسند» مقاله حاضر با پرداختن به دو مقوله معماری و موسیقی با محوریت مفهوم رنگ سعی در رسید به الگوی سازماندهی فضا و ساز و کار مناسبی برای بالا بردن کیفیت و غنای معماری معاصر دارد. پژوهش هایی که تا به حال در مقایسه میان موسیقی و معماری صورت گرفته، صریحاً به این مقوله رنگ نپرداخته اند و فقط گذرا به آن اشاره کرده اند. هدف دیگر از انجام این پژوهش، نزدیک شد به پاسخ این پرسش است که آیا با باز شاخت ویژگی های هنری، فضای فرهنگی بومی می توا به مفهوم رنگ در گستره های معماری و موسیقی و بالا بردن کیفیت و غنای معماری معاصر دست یافت؟ برای دستیابی به اهداف مذکور، با روش تحقیق ترکیبی، شامل کیفی، تفسری- تاریخی و نمونه موردی (خانه حاج آقا علی، آهنگ های بومی نی)، به همراه جمع آوری اطلاعات بر اساس کتابخانه ای و برداشت میدانی به تفسیر و تحلیل داده ها پرداخته شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است با بررسی مفهوم رنگ در موسیقی و رسیدن به مفهوم رنگ در معماری و هم چنین بررسی ویژگی های فرهنگی بومی از طریق روان شناسی بوم شناختی می توان به معنادار کردن و بالا بردن غنا و کیفیت فضای معماری معاصر دست یافت.