ارائه الگوی طراحی سفارتخانه های ایران در اروپای مرکزی با رویکرد همساز با اقلیم (نمونه موردی سفارت ایران در آلمان)

سفارت خانه ساختمانی است سرشار از بار نمادین که منحصرا متوسط سیاست ملی، امور خارجه و مجموعه ای پیچیده از ضرورت های نمودی (تصویری) تعریف می شود. دیپلماسی یکی از عوامل مهم نشان دهنده هویت یک حکومت است. بناهای دیپلماتیک و خصوصاً سفارتخانه ها نماینده یک کشور بیگانه در پایتخت یا در شهرهای مهم کشور میزبان هستند و زمین آن ها خاک کشور بیگانه محسوب می شود. تمام ابعاد زندگی انسان با ساختار محیط اقلیمی او در ارتباط است. بدون شک آسایش زیستی در محیط مصنوع انسان تحت تاثیر شرایط محیطی و اقلیمی است. از اینرو انسان ناگزیر از شناخت شرایط اقلیمی محیط خود است تا با موانع و امکانات آن سازگار شود. معماری همساز با اقلیم پاسخی است که انسان از دیر باز تا کنون برای مقابله با شرایط محیطی به دنبال آن بوده است. هدف از این پژوهش بررسی ارزیابی نحوه کاربرد نشانه در معماری سفارتخانه های ایران در اروپای مرکزی و نمونه موردی سفارتخانه ایران در آلمان در شهر فرانکفورت می باشد. این تحقیق از نوع کاربردی و توسعه ای و روش تحقیق به صورت پیمایشی و روش گردآوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای و تحقیق میدانی انجام گرفته است. روش کار در این پژوهش بر مبنای علوم محض یا کیفی نیز از منابع کتابخانه بهره گرفته شده است. در این تحقیق نوشتاری به بررسی و ارائه راهکار برای طراحی ساختمان های دولتی بخصوص سفارتخانه که تداعی کننده فرهنگ بومی یک کشور می باشند می پردازد. بررسی حاضر نشان می دهد که با مطالعه دقیق اقلیم هر منطقه می توان در طراحی هم ساز با اقلیم سهم بیشتری در طراحی دقیق و به جا در معماری ایرانی داشت. در این مقاله سعی بر این است که ابتدا تعاریف در زمینه معماری برون مرزی با محوریت سفارتخانه ارائه شود و در نهایت با بررسی نظرات در این زمینه و ویژگی نمونه های اجرا شده؛ تاثیر گذاری اقلیم در طراحی سفارتخانه ها در اروپای مرکزی تبیین شود.