ارزیابی مطلوبیت مکانی پارکهای علم و فن آوری در راستای ارتقای اقتصاد دانش بنیان (مطالعه موردی: پارک های علم و فنآوری منطقه ی کلانشهری تهران)

اقتصاد دانش محور و اطلاعاتی دو محور اصلی رقابت در اقتصاد نوین جهانی محسوب می شوند. شهرها برای رقابت پذیری در این عرصه، راهبردهای متفاوتی را برای تشویق و توسعه اقتصاد دانش محور از جمله ایجاد و توسعه پارک های علم و فن آوری اتخاذ می نمایند. هدفِ محوری پژوهش ارزیابی کارآیی و مطلوبیت مکانی پارک های علم و فنآوری شهر تهران از حیثِ تناسب با ملزومات بنگاه های دانش بنیان تهران است. نوع تحقیق کاربردی است و جامعه آماری مورد ارزیابی مشتمل بر کلیه ی پارک های علم و فناوری فعال و درحال تاسیس شهر تهران است. جامعه ی نمونه مشتمل بر 100 نمونه منتخب به صورت خوشه ای و طبقه بندی شده از بین کارکنان و مدیران 560 شرکت ثبت رسمی معاونت فنآوری و اطلاعات ریاست جمهوری است. مطالعات بخش نظری با بهره گیری از کتاب ها، مقالات و اسناد مربوط به تجربیات جهانی در زمینه ی احداث و توسعه ی پارک های علم و فن آوری فراهم شد، لذا روش جمع آوری اطلاعات در بخش نظری اسنادی و در بخشِ مطالعه موردی، میدانی است. تلفیق مطالعات میدانی و تجربیات جهانی نشان می دهد، دسترسی به حمل و نقل عمومی، دسترسی به نیروی کارِ متخصص و کیفیت محیطی محل استقرار از مهم ترین عوامل موثر در کارآیی مکانی پارک ها محسوب می شود. بررسی مطلوبیت مکانی پارک های علم فن آوری شهر تهران نشان می دهد، به جز پارک دانشگاه تهران سایر پارک ها از ضعف عدم دسترسی مطلوب به حمل و نقل عمومی و عدم دسترسی به خدمات پشتیبان فعالیت مانند خدمات حقوقی، مشاوره، بیمه رنج می برند. براساس معیارهای پیشنهادی این پژوهش، پارکِ دانشگاه تهران از بالاترین مطلوبیت و پارک دانشگاه امیرکبیر از پایین ترین سطح مطلوبیت برای استقرار بنگاه های دانش بنیان برخوردار است.