معرفی و بررسی الگوهای فضایی در خانه رضاخان تهران

خانه، مفهوم و پدیده نخستینی است که وجود بشر از دیروز تا امروز به صورت پیوسته و وابسته با آن همراه بوده است؛ چرا که هر جا زندگی انسان جریان داشته، خانه نیز جزء جدایی ناپذیر آن بوده است. با نگاهی به معماری سنتی ایران نقش و جایگاه ویژه خانه به عنوان عنصری مهم در معماری آشکار می شود. در طراحی خانه های سنتی ایران از الگوهایی استفاده شده است که این الگوها متأثر از عوامل متعددی بوده است، استفاده از فضاهای مختلف یکی از راه های سازماندهی در یک خانه سنتی است و نحوه چیدمان این فضاها برای رسیدن به یک الگوی فضایی میباشد. خانه رضاخان یکی از خانه های با ارزش مربوط به اواخر دوره قاجار در تهران، در خیابان امام خمینی (سپه سابق) است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه توجه به مفاهیمی است که در ایجاد الگوهای فضایی این خانه نقش داشته، از جمله فضاهای اصلی هر خانه که که شامل ورودی، هشتی، حیاط و اتاق می شود. هم چنین این پژوهش با جمع آوری اطلاعاتی از جمله تصاویری از وضعیت موجود و تطبیق الگوهای فضایی با این تصاویر، به شرح کامل این فضاها می پردازد. علاوه بر این، این سوال مطرح می شود که آیا الگوی فضایی این خانه پاسخ گوی ساکنین این دوره هست؟ و نوع کاربری این فضاها به چه صورت می باشد؟ این پژوهش بر اساس مطالعات تطبیقی از جمله شناخت و تهیه نقشه، مطالعات منابع مکتوب و مطالعات میدانی که شامل تهیه تصاویر وضع موجود از بنا می باشد.