بررسی ویژگی های شهر دوستدار کودک از منظر معماری و شهرسازی اسلامی نمونه موردی مشهد مقدس (محله شریعتی)

محیط های شهری، فضای زندگی روزمره برای همه شهروندان است و لذا باید توانایی پذیرش کلیه افراد و گروه های سنی و اجتماعی و همچنین تأمین نیازها و خدمات رفاهی مربوط به آن ها را داشته باشد. در این میان کودکان به عنوان آسیب پذیرترین اعضای جامعه نیازمند مراقبت و حساسیت بیشتری هستند. کودک امروزی به دلیل معماری خاص شهری و در کنار آن تربیت های خاص، کم ترین میزان تعامل و برخورد را با اطرافیان دارد و متأثر از بی نظمی معماری شهری و فشارهای روانی حاصل از آن، دچار مشکلات عدیده ای است. کودکان و نوجوانان به عنوان اعضای جامعه ما با مجموعه ای از خواسته ها و نیازهای خاص خود، استفاده کنندگان محیط ساختگی ما می باشند. فضاهای شهری محیط های فرهنگ ساز و تاثیرگذاری هستند که در شکل گیری فضای ذهنی جامعه نقش اساسی دارند که شهرهای اسلامی هم از این قاعده مستثنی نیستند. اسلام تاکید می کند که طراحی شهرها باید به گونه ای باشد که نیازهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تمام جامعه را برآورده سازد. هدف مقاله حاضر، ارزیابی ویژگی ها و شاخص های شهر دوستدار کودک و تطبیق آن ها از نگاه معماری و شهرسازی اسلامی می باشد. با توجه به چارچوب نظری تحقیق، فرضیه این پژوهش بدین صورت مطرح می گردد که به نظر می رسد با توجه به اینکه در تعالیم اسلامی نیز توجه ویژه ای به دوران کودکی شده است با این وجود در طراحی فضاهای شهرها توجه چندانی به فاکتورها و شاخص های مناسب کودکان نمی شود. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای- اسنادی و تطبیقی و تهیه پرسشنامه می باشد.