تبیین الگوهای معماری پایدار در بافت سنتی مشهد (نمونه موردی خانه داروغه )

توسعه پایدار مدت زمانی است که در علوم مختلف به خصوص معماری و شهرسازی مطرح شده و ریشه آن بحران های زیست محیطی و نیز مصرف بی رویه انرژی های فسیلی در جهان می باشد. برای ایجاد محیطی پایدار و ایجاد شرایط مطلوب برای زندگی انسان معماری ایران به روش هایی دست یافته است که علاوه بر استفاده از پتانسیل های محیطی از آلودگی و تخریب زیست محیط جلوگیری کرده که نمونه بارزی از معماری پایدار است. در یک قرن گذشته به واسطه ورود مدرنیسم و تغییرات عمده ای که در ساختار شهر ایجاد شده، بافت کالبدی شهرهای ایران دچار تغییرات عمده ای شده است. (ثقه الاسلامی و امین زاده، 1390) اصول حاکم بر معماری سنتی ایران در راستای اهداف معماری پایدار می باشد. این مقاله در پی درک ارزش های حاکم بر معماری خانه های سنتی مشهد و تبیین الگوهای معماری پایدار در این خانه ها است. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی است و رویکردی توصیفی دارد.