بررسی اثر محصورشدگی بوسیله الیاف frp بر مقاومت و شکل پذیری بتن

در طی چند دهه ی اخیر در کشور همواره ساختمان ها در اثر وقوع بلایای طبیعی مانند زلزله، سیل و بارش برف ها سنگین دچار تخریب شده اند. یکی از روش های کاهش خسارت، تقویت، بهسازی و مقاوم سازی سازه های موجود می باشد. در چند دهه اخیر، استفاده از کامپوزیت های frp به خصوص در مورد سازه های بتنی رواج پیدا کرده است، که علل این مسئله را باید در خصوصیات و مزایای این مواد در مقایسه با مصالح سنتی مانند فولاد بررسی کرد. قرارگیری بتن تحت تنش های فشاری چند محوره باعث افزایش مقاومت و شکل پذیری آن می گردد، که این بهبود عملکرد بدلیل جلوگیری از گسترش ترک های عرضی در بتن می باشد. محصورکردن بتن توسط فولادهای عرضی، ورق های فولادی و یا کامپوزیت ها باعث تبدیل تنش های تک محوره به چند محوره می گردد. امروزه استفاده از کامپوزیت ها به دلیل خواص فوق العاده از قبیل مقاومت و سختی بالا، وزن اندک، مقاومت در برابرخوردگی، ناهمسانگرد بودن این مواد و طراحی بهینه، نصب آسان و سریع، کارایی اجرایی خوب، انعطاف پذیری بیشتر در طراحی، هزینه کمتر (شامل زمان، مصالح و اجرا) انجام تقویت درزمان استفاده ازسازه، نسبت به ورق های فولادی مورد توجه قرارگرفته است. در این تحقیق با بررسی مدل های استوانه ای و مکعبی بتنی با مقاومت های مختلف و تحت آزمایش قراردادن آن ها و ترسیم مدل های تنش کرنش آن ها، تاثیر محصور کردن بتن بر مقاومت و شکل پذیری آن ها مورد ارزیابی قرار گرفته، که نتایج، حاکی از بهبود رفتار نمونه های محصورشده دارد.