بررسی تاثیرات دوسویه معماری و طراحی لباس بر یکدیگر

قرن هاست که بشریت معماری و مد را به منظور ارائه یک پناهگاه برای خود استفاده می کند، این قابل رویت ترین و منطقی ترین رابطه بین مد و معماری است. فراوانی کاربرد الفبای معماری در مُد و هم چنین کاربست ایده ها و روش های مورد استفاده در طراحی لباس و پارچه در معماری و نیز تجربه های مشترک از مضامین واحد در هر دو حوزه، از جمله ویژگی های این هنرهاست؛ بنابراین بهره برداری از نقاط اشتراک این دو حیطه، می تواند ایده های قراردادی و مفاهیم از پیش مشخص شده طراحی را زیر سؤال ببرد و راهکارهایی تازه و تجربه های نو پیش روی طراحان قرار دهد. روشِ این تحقیق، توصیفی و تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات، اسنادی و ابزار تحقیق شامل کتاب، مقاله، عکس و منابع الکترونیکی است. این پژوهش به یافتن ایده های همسو و مشترک در معماری و مُد و اشاره به برخی از نمونه ها در هر دو هنر می پردازد. در سال های اخیر تکنولوژی، فناوری مواد و نرم افزارهای کامپیوتری، مرزهای نظام طراحی را تغییر داده است، ساختمان ها بیشتر سیال و لباس ها بیشتر معمارانه شده اند. معماران تفکراتی را که بیشتر در طراحی لباس معمول هستند، مثل چاپ، پلیسه زدن، چین کشی، چرخاندن، تاکردن، پوشاندن با پارچه و بافندگی را پذیرفته اند؛ درحالی که طراحان مد به معماری به عنوان راهی برای ساختن یا مهندسی لباس نگاه می کنند که ایده های جدید و مؤثری را در مورد حجم و سازه ارائه می کند، و در بسیاری از موارد هم بر اساس اصول فکری و مفاهیم درونی معماری طرح می ریزند. مطالعه نقاط مشترک بین معماری و طراحی مُد، نشان دهنده تأثیر روشن و نیز ناپیدای عناصری است که به شکل یک ایده یا مفهوم یا نمود واقعی آن ها در آثار مربوط به هر دو حوزه، حضور دارند .