طراحی منظرشهری در راستای رویکرد رشد هوشمند نمونه موردی: محله فردوان اصفهان

امروزه با افزایش رشد روزافزون شهرنشینی، شاهد گسترش پراکنده شهرها و به دنبال آن پایین آمدن کیفیت فضاهای شهری می باشیم. برای جلوگیری از چنین پدیده ای در شهرهای امروزه، نظریه های برنامه ریزی شهری و منطقه ای، با تعریف اصول و قواعد خود به چاره اندیشی برای حل این معضل شهری پرداخته اند که از میان آن ها می توان به نظریه ی رشد هوشمند اشاره کرد. این نظریه به ملاحظات بلندمدت و منطقه ای نظریه ی پایداری توجه دارد و اصول حاکم بر آن، در جوامع مختلف با توجه به شرایط جغرافیایی و اقتصادی_اجتماعی می تواند انطباق یابد. از طرفی طراحان شهری که همواره در جهت ارتقاء کیفیت فضاهای شهری تلاش دارند، شاهد تقلیل این کیفیت ها در شهرهای پراکنده به خصوص افول کیفیت منظرشهری، همان مفهوم از شهر که توسط افراد و بر اساس تجربه های آنان از فضا شکل می گیرد، می باشند. آنچه که ما در این پژوهش مد نظر قرار می دهیم، فصل مشترک همین دو موضوع منظر و رشد هوشمند است. یعنی رسیدن به کیفیت منظرشهری مناسب بر اساس نظریه ی رشد هوشمند، تا بتوان علاوه بر جلوگیری از گسترش بیحد و مرز شهرها، در راستای افزایش کیفیت منظر شهری نیز گام برداشت.