ارزیابی سیاست ها و الگوهای مکان یابی مسکن شهری (مطالعه موردی: مسکن مهر لاهیجان)

یکی از مهم ترین معیاری که باید در ارزیابی راهبردهای پروژه های مسکن مهر لحاظ گردد، مکان گزینی این سکونتگاه ها است. لذا پژوهش حاضر بر آن است تا به این سوالات پاسخ دهد که مکان یابی این پروژه هاتا چه میزان با اصول فنی شهرسازی انطباق دارد؟ آیا این مکان یابی توانسته است به عنوان عاملی موثر در جهت جذب جمعیت عمل کند؟ ضرورت این مسئله به اندازه ای است که عدم مطالعات صحیح مکان یابی به آسیب های جبران ناپذیر (اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی) خواهد انجامید. روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی می باشد. در این خصوص، تلاش شده است تا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای به تدوین چارچوب نظری پرداخته و سپس با برداشت های میدانی با استفاده از ابزارهایی چون مصاحبه، پرسشنامه (تعداد 450 عدد بین کارشناسان و ساکنین شهر لاهیجان) و عکس به جمع آوری اطلاعات اقدام شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که با توجه به شاخص های مورد ارزیابی، مکان یابی مساکن مهر از اندیشه پیش طراحی شده تبعیت نکرده است و راهبردهای مساکن مهر محقق نگردیده است.