نظریه کنشگر شبکه به عنوان چارچوب تحلیلی برای پیش بینی پذیرش فناوری تاکسی متر در شهر اصفهان

استفاده از فناوری های جدید و بهره بری از امکانات آن ها در مدیریت شهری هوشمند امروزی سبب انتقال فناوری از کشورهای تولیدکننده به سایر کشورها می باشند. این موضوع سبب شده محققان بسیاری به مسئله انتقال فناوری و پذیرش آن در کشورهای تولید کننده بپردازند و مدل ها و تئوری های بسیاری در این زمینه مطرح شود. در این میان، کشورهای توسعه یافته که غالباً تولیدکننده فناوری می باشند، مطالعات گسترده تری نیز در این زمینه انجام داده اند. اما پذیرش فناوری در کشورهای دریافت کننده آن، نیازمند تحقیق بیشتر و عمیق تری است که خلع آن در ادبیات تحقیق کاملا محسوس است. لذا  این پژوهش به منظور جبران بخشی از این خلع، به پیش بینی پذیرش فناوری در کشور ایران به عنوان یکی از کشورهای دریافت کننده فناوری می پردازد. لذا بررسی کنشگران مهم و سازه های اثرگذار در زمینه پذیرش فناوری تاکسی متر در اصفهان با استفاده از روش تحلیل کنشگر شبکه هدف این پژوهش می باشد. از این رو پژوهشگران با استفاده از روش تحلیل کنشگر شبکه، سازه هایی که تاکنون در مدل های اولیه پذیرش فناوری در بافت فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و فناوری خاص محدوده مورد مطالعه شناسایی نشده اند را کشف کرده و بر اساس آن چارچوب مناسبی برای پذیرش فناوری مورد نظر ارائه می کنند. نتایج پژوهش نشان داد سازه های سازگاری، ذخیره انرژِی، صرفه جویی در زمان، مزیت های نسبی،  قابلیت اطمینان و درک امنیت داده ها در پذیرش فناوری تاکسی متر در شهر اصفهان نقش دارند، در صورتی که این سازه ها در مدل های پذیرش فناوری نسخه های1 تا 3 و مدل یکپارچه پذیرش و کاربرد فناوری نسخه های 1 و 2 که از مهم ترین مدل های موجود در این زمینه می باشند، معرفی نشده اند. ارائه این مدل، می تواند برنامه ریزی برای پذیرش و بکارگیری سایر فناوری ها را برای مدیران و برنامه ریزان شهری را تسهیل گرداند. علاوه بر آن، خود به عنوان الگویی تحلیلی، زمینه بهره مندی از امکانات و توانمندی های روش تحلیل کنشگر شبکه را برای سایر فناوری ها در سایر شهرهای کشور فراهم ساخته و به پیش بینی دقیق تر برای پذیرش فناوری بپردازد.