ارزیابی نقش پیاده راه سازی در افزایش سطح تعاملات اجتماعی و کیفیت زندگی شهری

با سلطه تدریجی حرکت سواره بر فضاها و معابر شهری، برنامه ریزی و طراحی شهری از مقیاس ها و نیازهای انسان پیاده دور شده و در نتیجه از ارزش ها و جاذبه های اجتماعی و فرهنگی فضاهای شهری کاسته شده است. تداوم چنین روندی می تواند حیات مدنی فضاها و تمدن شهری را با خطر روبه رو سازد. از این رو احداث پیاده راه ها بعنوان یکی از راهبردهای اساسی در جهت افزایش سلامت شهرواندن و هم چنین پر رنگ کردن تعاملات اجتماعی در راستای توسعه پایدار فضاهای شهرهای معاصر امری مهم و ضروری تلقی می شود. بر این اساس در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای، ابتدا مبانی نظری و ادبیات تحقیق، شاخص های مؤثر بر مطلوبیت پیاده راه های شهری مورد بررسی قرار می گیرد و سپس خصوصیات و جایگاه پیاده راه ها، نقش آنها در معاشرت پذیری فضای شهری و ارتقای تعاملات اجتماعی شهروندان و هم چنین اصول و معیارهای طراحی و ارزیابی آن ها تشریح می شود، در ادامه خصوصیات چند پیاده راه شهری، به عنوان تجارب موفق جهانی مورد تحلیل قرار می گیرد و در نهایت اهمیت حضور پیاده راه های شهری در افزایش سطح تعاملات اجتماعی و کیفیت زندگی شهری تبیین می شود.