تعیین نسبت های بهینه اختلاط بتن خود تراکم حاوی نانوذرات سیلیس توسط الگوریتم ژنتیک

بتن خود تراکم بدلیل روانی و مقاومت بالا سبب افزایش سرعت و کیفیت بیش تر بتن گردیده است که این امر باعث گسترش روزافزون آن در صنعت ساختمان شده است. استفاده از نانوذرات سیلیس در بتن خود تراکم همان طور که از نتایج آزمایشات مشخص شده است باعث بهبود مقاومت های فشاری، خمشی و کششی آن یعنی بهبود خواص مکانیکی آن شده است. با بهینه نمودن نسبت های اختلاط بتن خود تراکم حاوی نانوذرات می توان هزینه ها را به مقدار قابل توجهی با همان مقدار مقاومت کاهش داد و باعث تمایل بیشتر کارفرمایان به استفاده از آن در صنعت ساختمان شود. یکی از روش های بهینه سازی در عصر حاضر استفاده از الگوریتم ژنتیک است. در این مقاله برای تعیین نسبت های اختلاط بتن خود تراکم حاوی نانوسیلیس از سه مدل ریاضی (تابع هدف) مبتنی بر الگوریتم ژنتیک و برای رسیدن به این توابع از چهل طرح اختلاط به همراه نتایج آزمایشات انجام شده روی آن به عنوان یک بانک اطلاعاتی در نرم افزار متلب استفاده شد. برای طراحی الگوریتم ژنتیک در نرم افزار متلب بایستی با انتخاب صحیح نوع تابع هدف، محدودیت های انتخاب شده قیود و تناسب هر کدام از آن ها به بهترین شکل نسبت های طرح اختلاط را بهینه نمود. در این مقاله به چگونگی استفاده الگوریتم ژنتیک در بهینه نمودن نسبت های اختلاط بتن خود تراکم حاوی نانوسیلیس پرداخته می شود.