در آمدی بر مبانی فضا و مکان در معماری اسلامی بر اساس اقتباس از قرآن کریم

فضا و مکان رابطه ای ناگسستنی با زندگی دارد و ادراک معانی هایی که فضا و مکان به انسان القا می کند، منبعث از جهان بینی و شناخت های قبلی انسان است. حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم وبیش آگاهانه آن ها از محیط خود است که شخص را در ارتباطی درونی و بیرونی با محیط قرار می دهد، به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود. این پژوهش در آمدی بر مبانی فضا و مکان در معماری اسلامی بر اساس اقتباس از قرآن کریم می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش تحقیق توصیف و تحلیل و تفسیر است و داده ها و اطلاعات مورد نیاز، از طریق بررسی های اسنادی - کتابخانه ای جمع آوری شده. این مقاله در مقولۀ فضا ومکان به مراتب گوناگونی از حس حضور و معنا بر مبنای هر یک از سطوح مرتبط با معانی مذکور، شکل گرفته است. در این راستا، چارچوب نظری پژوهش کنکاش در تعریف لغوی فضا و مکان؛ وهمچنین دیدگاه های معماران دربارۀ فضا و مکان، است تا مبنای نظری برای بررسی آراء مطرح شده در نظرسنجی باشد . آنچه بر اهمیت این پژوهش تأکید دارد، فراهم آوردن بستری برای رسیدن به ادراک معانی موجود در فضا و مکان و خلق معانی ارزشی و نمادین آنها، باتوجه بر نظرات ملاصدرا و برگرفته از آیات سوره های بقره و فصلت قرآن کریم می باشد. در نهایت با برداشت از آفاق و انفس و تجربه پیوسته معنا ازآیات مذکور برای ایجادارتباط فضا و مکان در بستر محیط انسان به حس معنا و حضو ر خواهیم رسید.