ادراک فضای معماری

مفهوم فضا یکی از مفاهیم بنیادی در معماری است و معماری جدا از وجه ی کارکردی آن، معنایی در درون خود نهفته دارد که به آن بعد پنهان می گویند که به ناظر یا کاربر منتقل می کند و فضاهای معماری با درک ما از فضا شکل می گیرند. حال این فضا می تواند با چشم حس شود یا با لامسه و گاهی با دیگر احساسات فضا می تواند از شناوری خالص از نوعی به نوع دیگر مبدل شود و فضا برای اینکه حالت ایستا و سکون خود را حفظ کند به حالتی پویا تبدیل می شود. چنین است رفتار معماری با فضا، تفکر معماران همواره به دنبال حرکتاز ماده به روح (آزادی فضا) بوده است و این تفکر تاثیر بسیار زیادی بر سیر تحول فضا در معماری داشته است. آزادی، شکستن مرز و محدودیت مدل قبلی به انگیزه ی ایجاد مرز و محدودیت قابل تازه است، که آن مرز تازه نمی تواند تکراری باشد، چون در آن صورت مرزی شکست نشده و محدودیتی برداشت نشده است و ساختاری هم تغییر نیافته است. به نحوه ی ادراک محیط یکی از مباحثی است که فقط در صورتی برقرار می شود که بین انسان و محیط بوجود می آید. در حقیقت حرکت در فضای معماری امکان دریافت تجربیات جدید و ادراک فضای معماری را به انسان منتقل می کند. موضوع پژوهش حاضر تحلیل و توصیف ادراک فضا در معماری می باشد و در نهایت نتیجه می شود که اساس تمام تجربیات فضایی، درک فضا بر حرکت را نشان می دهد که این حرکت در دو قالب حرکت فیزیکی و حرکت معنایی دیده می شود. مقاله مورد نظر از لحاظ روش تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد که مراحل گردآوری اطلاعات آن از روش کتابخانه ای که در آن اسناد، کتب و مقالات و دست نوشته ها و غیره... می باشد تهیه شده است.