مطالعه و بررسی گونه شناسی و ریخت شناسی حیاط خانه های سنتی گرگان

معماری هنری محسوب می شود که در اثر تکامل تجربیات مردمان در زمان های مختلف تاریخی همواره غنی تر شده است. در این راستا بافت های تاریخی و سنتی دارای یک گونه شناسی معماری هستند که می تواند به مسائل اقلیمی وفرهنگی پاسخی مناسب دهد. یکی از جلوه های بارز در معماری مسکونی ایرانی که در گذشته بدان توجه شده حیاط می باشد که جایگاه مهمی در معماری ایرانی داشته استف به گونه ای که بدون آن کل انتظام خانه از بین می رفت و فضاهای اطراف بی هویت می شد. از این جهت در این پژوهش به بررسی حیاط در خانه های سنتی گرگان به لحاظ گونه شناسی و ریخت شناسی پرداختیم و از روش اسنادی و کتابخانه ای و توصیفی و تحلیلی و میدانی و مشاهده برای دیدن وضعیت موجود بهره جسته ایم. با بررسی حیاط های خانه های سنتی گرگان این نتیجه بدست آمد که حیاط به عنوان یک فضای زیستی زنده و مطلوب در خانه های ایرانی، از دو جهت بدنه های طبیعی و مصنوع قابل بررسی است که عناصرطبیعی آن شامل: حوض، باغچه و آبرو می باشد و عناصر مصنوعی شامل استفاده از مصالح ساختمانی مانند خشت، آجر، شیشه و … می شود. مصالح استفاده شده در بدنه های حیاط در خانه های گرگان بگونه ای اند که جذب حرارتی پایین داشته باشد .