بررسی تاثیر منظر ساختمان ها بر ویژگی های ادراکی مخاطبان

بحث محیط و انسان همواره یکی از مهم ترین موضوعات مطرح شده در علم روانشناسی محیط بوده و در ساختار های خرد، کلان، و میانه نمود پیدا می کند. این رابطه می تواند از یک بنا و فضای داخلی آن تا یک سایت پیرامونی و در نهایت یک ساختار شهری را در بر گیرد. تاثیراتی که محیط بر انسان و ادراکات وی دارد به سه صورت جبرگرایی، اختیار گرایی، و احتمال گرایی محیطی مطرح می شود. ادراک، نخستین یا اساسی ترین لایه ممکن را برای شناخت مهیا می سازد و بدین لحاظ مطالعه آن باید مقدم بر هر لایه دیگری همچون لایه های عالم فرهنگی و خصوصا عالم علم واقع شود. یکی از مقوله هایی که ادراک در آن اهمیت می یابد بحث منظر شهری و نحوه طراحی آن به منظور ارتقای ادراک شناختی مخاطبان به منظور افزایش مواردی چون حس تعلق و شناخت از فضا و جهت یابی می باشد. از آنجایی که منظر شهری می تواند از طریق حواس بصری اطلاعاتی را به ذهن انسان منتقل کرده و موجب تحریک تصورات وی گردد، بنابراین می تواند در ادراکات تصویری شهروندان از محیط و در نهایت تغییر رفتارهای وی تاثیرگذار باشد؛ بنابراین امکان کشف چنین رابطه ای در زمینه شهری منطقی به نظر می رسد. این پژوهش در پی کشف رابطه و تاثیر منظر شهری و نماسازی بر ادراکات حسی و بصری شهروندان می باشد که برای این هدف به تحلیل محتوایی نظریات و مدل های پژوهشی بدست آمده در این زمینه پرداخته می شود و در انتها بصورت دسته بندی شده ارائه خواهند شد. هم چنین در این پژوهش مراحل تحقیق با طبقه بندی و تحلیل محتوایی انجام گرفته است. نمای ساختمان ها چون نمود خارجی هر بنا می باشد و به سبب این که سازنده ی بدنه شهری بوده و در واقع بستر کالبدی شکل دهنده به تصویر ذهنی شهروندان از محیطی است که در آن قرار گرفته اند، اهمیت می یابد.