بررسی نقش پایداری در فرآیند معماری پارامتریک

امروزه با ظهور علوم جدید، معماری نیز دستخوش تغییرات فراوانی شده است. به نظر برخی معماران، روش های سنتی طراحی، اکنون قادر به پاسخ گویی به نیاز و عطش انسان ها به تنوع طلبی بیشتر و ارضای عطش نوآوری آنان نمی باشد. آن ها هم چنین معتقدند به دلیل اهمیت داشتن مسئله انرژی و حفظ محیط زیست برای آیندگان، معماری به شیوه گذشته پاسخگوی نیازهای کنونی نخواهد بود. همین طور امکاناتی که این دستاوردها در زمینه فرآیند طراحی به دست می دهد دنیای متفاوتی را پیش روی طراحان گشوده است. این نوع معماری با توجه به حضور گسترده الگوریتم ها و پارامترها در مسیر خلق آن، معماری الگوریتمیک یا معماری پارامتریک که موضوع این پژوهش است نامیده می شود. در این پژوهش سعی در بررسی نقش و تاثیرگذاری فرآیند پایداری و توسعه پایدار بر معماری پارامتریک را داشته که این معماری در نهایت به منظور دستیابی به اهداف معماری پایدار به واسطه، تکنولوژی رایانه ای و هندسه ی دیجیتال به یک فرم مناسب در معماری با بیش ترین بازدهی انرژی تبدیل می گردد.