استفاده از مصالح و راهکارهای بومی در دستیابی به معماری نوین پایدار در اقلیم کویر (نمونه موردی مجتمع تفریحی، توریستی لوتوس)

بشر پس از انقلاب صنعتی بیش تر از هر زمانی به مصرف انرژی خصوصاً سوخت های فسیلی روی آورد. استفاده از این منابع انرژی با وجود فراهم آوردن شرایط راحتی و آسایش برای زندگی انسان، آلودگی و تخریب محیط زیست را به همراه دارد. از این رو نگرانی های زیست محیطی در سال 1791 باعث شد که مفهوم جدیدی با عنوان پایداری در همه علوم و صنعت شکل بگیرد. معماری پایدار که در واقع زیر مجموعه طراحی پایدار است، یکی از جریانات مهم معاصر است که عکس العملی منطقی در برابر مسائل و مشکلات عصر صنعت به شمار می رود. معماری پایدار دارای اصول و قواعد خاص خود است و بطور کلی سه مرحله را در بر می گیرد. 1-صرفه جویی در منابع. 2- طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی، 3- طراحی برای انسان. از سوی دیگر، معماری کویری حاوی بسیاری از ویژگی های منحصر به فرد است که ضمن توجه به نیازهای زیبایی شناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است. در واقع این معماری نه تنها از کیفیت های محیط طبیعی خود نکاسته، بلکه ماهیت آن را نیز ارتقا بخشیده است. تکنیک های به کار گرفته در این معماری در واقع بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در بر می گیرد، که در این مقاله به آن پرداخته شده است. این مقاله که به روش کتابخانه ای صورت گرفته است، پس از بررسی اصول و مراحل معماری پایدار، به الگوهای پایدار در معماری کویر پرداخته و سپس به معرفی تجهیزات فعال در معماری نوین و کاربرد آن می پردازد. آنگاه تاثیرات این عوامل در نمونه ای از مجموعه تفریحی توریستی (مجتمع تفریحی توریستی لوتوس) که با رویکرد معماری پایدار هماهنگ و سازگار با طبیعت ساخته شده است، مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج حاصل نشان می دهد به کارگیری شیوه های مختلفی معماری، خصوصاً بهره گیری از اصول جدید معماری پایدار، چگونگی طراحی چنین مجموعه هایی به طور مستقیم که در تعرضات به محیط های طبیعی و بکر مناطق اکوتوریستی موثر است، و نیز ارائه طرح های سازگار با طبیعت می تواند به طور عملکردی باعث ترغیب الگوهای صحیح رفتاری در برخورد با طبیعت و منابع طبیعی محدود مورد نیاز نسل های آینده شود.