برنامه ریزی شبکه فضاهای عمومی در راستای انسجام شهری

یکی از مهم ترین عوامل تأثیرگذار بر کیفیت زندگی شهرنشینان، چگونگی توسعه شهر و نحوه ادامه حیات شهرها به عنوان سکونتگاه های انسانی می باشد. برخورداری از ساختار و پیکرهای منسجم و انتظام یافته یکی از اصول بنیادین در حفظ مطلوبیت سکونت و فعالیت در پهنه های شهری می باشد و نقش مهمی در تعیین کیفیت توسعه شهرها ایفا می نماید. در شرایط حال حاضر شهرها، نظام استخوان بندی فضاهای شهری و قلمرو همگانی گسسته است. در این مقاله مفهوم برخورداری از ساختار یکپارچه شهری که از مسایل مهم پیش رو است و می تواند بر عملکرد تمامی مؤلفه ها و عناصر شهری تأثیر گذارد و آن ها را در راستای خلق کلیتی پویا، هماهنگ نماید به عنوان خلاء ساختار یکپارچه شهری مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.