بررسی آزمایشگاهی تاثیر استفاده از ترکیب نانو سیلیس و متاکائولن در بتن حاوی لاستیک درشت دانه بازیافتی بر مقاومت فشاری و کششی بتن

سال هاست که لاستیک فرسوده خودروها و نبودن راهی مناسب برای بازیافت یا استفاده دوباره آن ها، باعث مشکلات زیست محیطی شده است. به علت زیاد بودن چقرمگی لاستیک، می توان از این خصوصیت برای افزایش چقرمگی بتن استفاده نمود که در صورت خرد کردن لاستیک، می توان خرده لاستیک را جایگزین بخشی از سنگدانه بتن کرد و مقادیر بسیار زیادی از لاستیک فرسوده را در بتن ریزی های حجیم مصرف نمود. اما همین جایگزینی باعث کاهش معیارهای مقاومتی بتن می گردد. هنگامی می توان از خرده لاستیک بازیافتی در بتن استفاده کرد که بتوان ضعف مقاومتی بتن را جبران کرد. در این پژوهش 13 طرح اختلاط مورد بررسی قرار گرفت. لاستیک ضایعاتی با اندازه 3 تا 6 میلی متر جایگزین 5، 10و 15% از ماسه شده و به جهت جبران کاهش معیارهای مقاومتی و هم چنین افزایش مقاومت از ترکیب دو افزودنی نانو سیلیس و متاکائولن با مقادیر بهینه استفاده شده و مقاومت فشاری و کششی (برزیلین) اندازه گیری شده است.