بررسی و تدوین مولفه های طراحی مناسب فضاهای آموزشی در بهبود عملکرد کودکان مبتلا به اتیسم

امروزه به دلیل افزایش روز افزون کودکان مبتلا به اوتیسم به خصوص در ایران ضرورت طراحی فضاهایی متناسب با نیازهای این کودکان بخوبی مشهود است. فضاهایی که بتوانند علاوه بر تامین آرامش کودکان بستری مناسب برای رشد فکری و اجتماعی آن ها فراهم آورد. اوتیسم (اختلالات نافذ رشد) به معنای در خود فرورفتن و عدم توجه به جهان خارج معنی شده است. امروزه با آموزش های لازم، به کودک کمک می شود تابتواند با محیط پیرامون خود آشنا گردد و به بهبودی نسبی و گاهی کامل دست پیداکند. بیش ترین میزان کمک به اتیستیک در دوران کودکی می باشد. متاسفانه نظر به اینکه امروزه عوامل موثر در ایجاد بیماری اوتیسم کاملا مشخص نمی باشد و افزون بر دلایلی مانند کمبود اکسیژن، تب، یرقان، فلج اطفال و صدها علت دیگر که تعداد فراوانی از سلول های مغزی آسیب می بینند، عوامل محیطی نیز ممکن است در آن دخیل باشد ازجمله رشد روزافزون صنایع و تولید محصولات شیمیایی که متاسفانه درکشورمان روبه فزونی است، بدینسان با توجه به مقدمه عنوان شده پژوهش حاضر با روشی توصیفی و تحلیلی قصد دارد تا مولفه های آموزش را در مراکز درمانی اتیسم مورد بررسی قرار دهد تا به کمک آن بتوان نسبت به تبین راهکارهای معمارانه جهت مهیا کردن شرایط آموزش این بیماران فراهم آورد.