بررسی و ارزیابی تاثیرات پلیمر اتیلن وینیل استات بر مقاومت های ملات های اصلاح شده پلیمری

در این مقاله به بررسی و ارزیابی تاثیرات پلیمر اتیلن وینیل استات بر مقاومت های ملات های اصلاح شده پلیمری پرداخته شده است. اتیلن وینیل استات یک کوپلیمر از پلی اتیلن است که از نظر شیمیایی شبیه پلی اتیلن است و از نظر نرمی و انعطاف پذیری همانند مواد الاستومر بوده ولی از نظر قابلیت فرآوری مشابه با مواد ترموپلاستیک است با این تفاوت که اتیلن وینیل استات دارای مقداری وینیل استات به صورت انشعاب یا شاخه می باشد. اما ملات که جز مصالح پایه سیمانی منظور می گردند دارای موادی از قبیل سیمان، آب، ماسه و دیگر افزودنی ها مانند روانساز و ... می باشد، ترکیب این دو ماده بایکدیگر مصالحی به نام ملات های اصلاح شده پلیمری ایجاد می کند. در این بررسی از سیمان تیپ iiبه همراه پلیمر اتیلن وینیل استات، ماسه سیلیسی استفاده شده است. نسبت آب به سیمان به منظور کسب مقاومت بیشتر برابر 0.335 در نظر گرفته شده است و به میزان 5، 10، 15 و 20 درصد وزنی سیمان اتیلن وینیل استات در ساختار ملات استفاده می شود. تست های مقاومتی صورت گرفته بر روی نمونه ملات های اصلاح شده پلیمری شامل مقاومت فشاری، خمشی و کششی می باشد. در نهایت با ساخت ملات های اصلاح شده پلیمری و انجام تست های مقاومتی نشان داده می شود که ملات های اصلاحی مقاومت فشاری و کششی کمتری نسبت به ملات کنترل (نمونه ملات بدون هیچ گونه مواد پلیمری) داشته البته در حداقل میزان استفاده از پلیمر مذکور این خواص بهبود یافته است ولی مقاومت خمشی در ملات های اصلاحی بیش از ملات های کنترل بوده و پلیمرها تاثیر مثبتی بر مقاومت خمشی داشته اند.