بررسی طراحی مجتمع تجاری با در نظر گرفتن سطح ارتقاء گردشگری

معماری شهرها، نیازمند تلاش های هماهنگ و منسجم برای تثبیت منظر شهری منطبق با انتظارات مثبت دیدار کنندگان است که در عمل به گردشگران ارائه می شود و منظر ذهنی گردشگران را نسبت به شهر یا مکان مورد نظر ترسیم می کند. گردشگری شهری روندی است که از زمان های طولانی با شکل های متفاوت در جوامع انسانی وجود داشته و آن چنان در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شهرها و به مراتب توسعه کشورها اثرگذار بوده است که اقتصاددانان از آن به نام برده اند. شهرها به عنوان نماد اصلی درجه ای از تکامل اجتماعی انسان ها در بردارنده مراکز مهم «صادرات نامرئی» عنوان اقتصادی علمی تفریحی پزشکی و غیره بوده و افزون بر این، از جاذبه های طبیعی و میراث فرهنگی نیز بهره مند بوده اند، به همین دلیل مهم ترین کانون های جذب گردشگر هستند. این مقاله، بر توسعه صنعت گردشگری تاکید دارد، در این دیدگاه توسعه گردشگری با استفاده از منابع موجود به گونه ای است که ضمن پاسخ دادن به نیازهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ضوابط قانونی جامعه و انتظارات گردشگران، بتوان وحدت و یکپارچگی، هویت فرهنگی، سلامت محیط زیستف تعادل اقتصادی و رفاه مردم محلی را تامین کرد. این مقاله ضمن تحلیل وضعیت صنعت گردشگری در ایران به نقش کارکردهای آن و موانع و راهکارهای ایجاد صنعت گردشگری در ایران می پردازد. در این پژوهش تلاش شده است تا بر اساس روش پژوهش شناختی و با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با نگاهی جامع به صورت کتابخانه ای و اسنادی، ادبیات موضوع مورد بررسی قرار بگیرد. شناخت مولفه های تاثیرگذار بر صنعت گردشگری و تحلیل چگونگی تاثیر آن ها به عنوان ابزار اصلی معماران و به طور مشخص طراحی و ساخت فضاهای شهری به منظور توسعه گردشگری شهری، هدف اصلی این پژوهش است.