بررسی چالش ها و راهکارهای نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری در راستای دستیابی به ابعاد کالبدی توسعه پایدار (نمونه موردی: اصفهان)

امروز فرسودگی بافت های شهری به عنوان معضلی در رسیدن به هدف توسعه پایدار شهرها شده است. قسمتی از این بافت ها به عنوان میراث تاریخی و فرهنگی شهرها شناخته می شوند، که در اثر کوتاهی در نگهداری و زنده سازی آن به مکان هایی برای انجام اعمال خلاف و پاتوقی برای افراد معتاد و بیمار تبدیل شده اند و بافت ها را ناکارآمد و مسئله دار از منظر کالبدی، عملکردی، اجتماعی و ... نموده است. با توجه به گستردگی بافت های فرسوده، رسیدن به شاخص های پایداری کالبدی امری بسیار حیاتی و مهم است که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. روش مورد استفاده این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی و میدانی گردآوری شده است. با بررسی اطلاعات و سایر منابع دیگر می توان به این نتیجه دست یافت که توسعه فیزیکی شهر اصفهان به عنوان یکی از شهرهای دارای بافت فرسوده، فاقد برنامه ریزی دقیق بوده و باعث ایجاد نارسائی های کالبدی و اجتماعی متعددی شده است. مهاجرت از بافت قدیم، آسیب های اجتماعی بالا در مناطق فرسوده و حواشی شهر و سایر عوامل دیگر باعث شده است که سیمای کالبدی منظم و ایده آلی را شاهد نباشیم، بنابراین در این پژوهش سعی شده که نوسازی بافت های فرسوده با توجه به مقوله توسعه کالبدی پایدار مورد بررسی قرار بگیرد.