پایدارسازی معماری مسکونی باتوجه به عوامل معماری روز؛ نمونه موردی شهر قروه

از ابتدای بوجود آمدن یکجانشینی و تمدن های اولیه شهری تا عصر ماشینی حاضر، سکونت یا به عبارت امروزی مسکن مهم ترین و ضروری ترین نیاز انسان به شمار می رود مسکن به عنوان محلی برای سکونت آسان در طول زمان مورد توجه بوده است و تمهیدات مختلفی برای بهبود آن و هرچه نزدیک تر شدن به شرایط آسایش روانی و فیزیکی انسان صورت گرفته است. بعد از انقلاب صنعتی با شکل گیری عصر پایداری، معماران و شهرسازان برآن شدند تا مسائل و مشکلات مربوط به مسکن را برطرف و تا حد امکان آنها را کنترل نمایند. این مشکلات ناشی از بی توجهی به موضاعات عدیده ای است اتمام انرژی و از بین رفتن منابع طبیعی و محیط زیست را به معظلی فراگیر و مشترک خصوصا برای کشورهای در حال توسعه تبدیل کرده است. و این موضوع به عنوان بحث مهمی در معماری روز در تمام کشور ها از جمله ایران می باشد. یکی از مباحثی که طی یکی دو دهه گذشته مطرح شده و به عنوان موضوع روز دهه آخر قرن بیستم انتخاب شده و از سوی سازمان ملل به عنوان دستور کار قرن بیست و یکم تعیین گردیده توسعه پایدار می باشد. به عبارت دیگر، لحاظ کردن اصل پایداری در طرح ها و برنامه های توسعه به یک هدف کلی شده، هدفی که نهایتی ندارد و حالتی مستمر است. مشخصات کلیدی این طرح برابری بین نسل ها از نظر اجتماعی، جغرافیایی و اداره جامعه، حفاظت از محیط زیست و زندگی در چارچوب ظزفیت تحمل آن، استقاده حداقل از منابع غیر قابل تجدید، بقای اقتصادی و تنوع، و رفع نیازهای اساسی انسان می باشد. که در این مقاله به پایدار سازی در مسکن شهرستان قروه را مورد مطالعه قرار داده است.