طراحی اقامتگاه گردشگری با رویکرد معماری اکوتک

در معماری معاصر، تغییراتی که با توجه به معیارهای زیست اقلیمی و پایداری پدید می آیند، هر روز اهمیت بیشتری می یابند. سخن از پایداری در معماری را می توان به تصور و طراحی ساخت و سازهای آینده تعبیر کرد، آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان، بلکه با پایداری و حفظ این سیاره و منابع انرژی آن. به این ترتیب اینگونه به نظر می رسد که می توان پایداری را بر طبق الگویی تصور کرد که در آن منابع و مصالح در دسترس، بیش از هدر دادن یا نادیده گرفتن شان، با کارایی بیش تری به کار گرفته شوند. به طور خلاصه منظور از اکولوژی یا بوم شناسی ساختمان این است که بر قابلیت ساختمان برای تلفیق عوامل محیطی و جوی، و تبدیل آن ها به صورت کیفیت های فضایی و آسایش و فرم، تمرکز گردد. هدف از معماری اکو- تک (اکولوژی+ تکنولوژی) علاوه بر استفاده حداکثر از عوامل طبیعی و محیطی به همراه فن آوری روز، بالا بردن سطح کیفیت زندگی برای آیندگان. اصل طراحی در معماری اکوتک بر این اصل استوار است که ساختمان جزئی کوچک از طبیعت پیرامونی است و باید به عنوان بخشی از اکوسیستم عمل کند و در چرخه حیات قرار گیرد معماری اکوتک طراحی است که مردم و لذا کیفیت فضاهای داخلی ساختمان اهمیت ویژه ای می یابند. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی با استفاده از مطالعات اسنادی کتابخانه ای می باشد. تلاش شده با بکاربردن معماری پایدار تاثیر و جایگاه آن را در معماری اکوتک بیان کرد. که معماری پایدار در این مورد خود نوعی تکنولوژی خاص باشد. از یافته های مقاله میزان تاثیر توسعه پایدار بر طبیعت و معماری سبز است.