شاخصه های بهینه سازی مصرف انرژی در طراحی معماری ساختمان های پایدار

امروزه توجه به مسئله بهره وری در بناها و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر به عنوان گامی در جهت رسیدن به معماری پایدار و جلوگیری از آلودگی های زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته است. بخش ساختمان به منظور تامین سرمایش، گرمایش، روشنایی، تهویه و دیگر فعالیت های ساختمان از عمده ترین مصرف کنندگان انرژی است. معماری و به صورت خاص، طراحی معماری یکی از موضوعاتی است که با تمرکز بر آن می توان نقش به سزایی در بهینه سازی مصرف انرژی داشت. نظر به لزوم ارتقاء بهره وری انرژی در بخش ساختمان و با توجه به مدل سازی سیستم بهینه تولید و مصرف انرژی در بخش ساخت و ساز کشور و محورهای اصلی فناوری در توسعه پایدار انرژی کشور، این پژوهش با توجه به پیچیدگی های مسائل مدیریت شهری با رویکردی نوین در راستای بهینه سازی مصرف انرژی جهت طراحی ساختمان شکل می گیرد. ضرورت توجه به صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و بحران های زیست محیطی شامل تغییرات آب و هوایی، گرم شدن کره زمین، تخریب لایه اوزون و افزایش گازهای گلخانه ای موجب گردیده تا توسعه پایدار به یکی از مباحث مهم و فراگیر بین المللی تبدیل شود. استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و صرفه جویی در مصرف سوخت های فسیلی از جمله مسائل مهم در عصر حاضر می باشد. با در نظر گرفتن این نکته که ساختمان ها بیش ترین مصرف انرژی را به خود اختصاص می دهند، در جهت رسیدن به معماری پایدار و بهینه سازی در مصرف انرژی، باید تا حد امکان طرح ریزی مجموعه ها به گونه ای باشد که از انرژی های تجدیدپذیر استفاده شود و مصرف سوخت های فسیلی به حداقل ممکن کاهش یابد. با طرح ریزی دقیق و هدفمند می توان بهره وری مفیدی که کم ترین هزینه را در برداشته باشد، ایجاد نمود. دستیابی به روش هایی برای کاهش مصرف و بهینه سازی آن در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای برای رسیدن به معماری پایدار امری لازم و ضروری است. مقاله حاضر بر آن است تا با یافتن شاخصه هایی جهت طراحی ساختمان با رویکرد بهینه سازی مصرف انرژی به اهداف بیان شده دست پیدا کند. این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی انجام خواهد شد و تحقیق انجام شده از نوع کاربردی می باشد.