نقش حمام کرناسیون حیات و تعاملات اجتماعی در دوره قاجار نمونه موردی شهرستان دزفول

هویت فرهنگی به عنوان عاملی جهت دهنده موجب پیدایش شیوه های منحصر به فردی در معماری سنتی شهرهای دزفول بوده است. حمام، برخلاف تصور رایج، صرفاً، مکانی برای نظافت و تطهیر نبوده و با توجه به ظرفیت ها و ویژگی های خود، دارای کارکردهای اجتماعی و حتی سیاسی در تمام تاریخ ایران بوده است. این کارکردها بیانگر این واقعیت است که حمام به عنوان یکی از عوامل اثرگذار در تاریخ تحولات اجتماعی ایران، به ویژه در سده های میانه اسلامی، نقش و جایگاه موثری داشته است. حال، نوشتار حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از منابع معتبر، در پی پاسخ به این پرسش اساسی بوده است که نیازها به جامعه تا چه حدی به تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی بستگی دارد. یافته های پژوهش نیز حکایت از آن دارد که حمام در این دوره، با توجه به موقعیت ممتاز جغرافیایی در بافت شهرها و روستاها و در نتیجه به عنوان کانون تجمع مردم، یکی از مراکز اصلی تعاملات اجتماعی در ابعاد و زمینه های اطلاع رسانی عمومی، وسیله سرشماری عمومی، محل مناظرات و مباحشات فعالیت درمانی و حتی معیار سنجش تشخص اجتماعی بود و میزان موفقیت فضاهای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان در آن است. از سوی دیگر طراحان محیط همواره با ابعاد مختلفی در طراحی فضاهای عمومی روبرو هستند و آنچه اهمیت پیدا می کند این است که از میان مولفه های تاثیرگذار در روابط اجتماعی حاضرین در فضا کدام یک نقش مهم تری دارد.