اثر آنتی اکسیدانی عصاره بلوط در پایدار سازی روغن آفتابگردان طی شرایط حرارتی

بلوط غنی از ترکیبات فنلی و توکوفرولی می باشد که دارای فعالیت آنتی اکسیدانی نیز می باشد. آنتی اکسدان های موجود در رژیم غذایی به لحاظ محافظت بد در مقابل استرس اکسیداتیو و حفظ سلامت حائز اهمیت هستند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر روش استخراج التراسوند بر میزان ترکیبات فنلی و توکوفرولی عصاره بلوط برای به دست آوردن بهترین بازده استخراج جهت استفاده بهینه از عصاره بر روی پایداری اکسایشی روغن آفتابگردان طی شرایط حرارتی می باشد. سپس از این عصاره برای تاثیر عصاره (غلظیت 600 و ppm 1200) در به تاخیر انداختن فساد اکسیداتیو روغن آفتابگردان در شرایط حرارتی به مدت 24 ساعت در دمای 180 درجه سانتی گراد از طریق اندازگیری عدد پراکسید، عدد کربونیل، ترکیات کل قطبی، عدد اسیدی، شاخص پایداری اکسایشی، عدد یدی، همچنین عدد کنژوکه و شاخص رنگی تعیین شد و نمونه ها با آنتی اکسیدان سنتزی tbhq با غلظت ppm 100 مقایسیه شد. در اکثر پارامترها عصاره 600 پی پی ام بلوط پایداری مناسب تری نسبت عصاره 1200 پی پی ام بلوط به آنتی اکسیدان سنتزی tbhq نشا داد و در تمامی موارد از تیمار شاهد (بدون آنتی اکسیدان) مناسب تر بود. نتایج مطالعه حاضر نشا داد عصاره بلوط دارای فعالیت آنتی اکسیدانی مناسبی می باشد و می تواند در غلظت مناسب، جایگزین آنتی اکسیدان سنتزی tbhq در روغن آفتابگردان شود.