نظارت بر سلامت سازه به منظور پیشگیری از معایب و افزایش طول عمر سازه

اساساً تمامی سازه ها و قطعات صنعتی در طول کارکرد خود باید در محدوده مورد نظر طراح باشند، این در حالی است که گاهی عوامل محیطی و مخرب موجود می تواند آثار مخربی بر عمر و سلامت سازه یا قطعه مورد نظر داشته باشند. از نتایج برخی از این آثار مخرب می توان به جوانه زنی و رشد ترک در سازه اشاره کرد که در صورت بارگذاری و شرایط محیطی مخرب می تواند به واماندگی کامل سازه منجر شود. چنانچه این معایب پدیدار شوند هزینه های سنگین و گاه جبران ناپذیر برجای خواهند گذاشت پس برای پیش بینی و جلوگیری از وقوع این معایب، باید سلامت سازه همواره مورد نظارت های خاص قرار گیرد. نظارت بر سلامت سازه به منظور دستیابی به راه کارهایی برای افزایش طول عمر سازه بوده است. چنان چه مدت و کیفیت بهره برداری از ساختمانی افزایش یابد، در استفاده از مصالح و انرژی صرفه جویی شده و به حفظ منابع طبیعی و سرمایه ملی کمک قابل توجهی می شود، هم چنین ارزیابی علل کاهش طول عمر ساختمان ها و ارائه راهکارهایی جهت افزایش طول عمر و بهره وری آن ها نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این مقاله که به روش کتابخانه ای گردآوری شده است، ابتدا به بررسی مفاهیم پایه ای نظارت بر سلامت سازه پرداخته می شود، سپس بررسی انواع آسیب های سازه ای و الگوریتم های ارائه شده جهت کنترل و نظارت بر موارد اجرایی در راستای سلامت سازه ها انتخاب و شناسایی خواهد شد. در ادامه با ارائه ساختارهای سنتی جهت تعمیر و نگهداری سازه ها، به بررسی و مقایسه این ساختارها، با ساختارهای نوین و صنعتی در جهت صرفه جویی در زمان، هزینه تعمیر و نگهداری سازه ها پرداخته خواهد شد. آنگاه تغییرات اساسی ایجاد شده توسط سیستم های نوین پایش سلامت سازه که جهت تعمیر و نگهداری سازه ها راه اندازی گردیده است مورد بررسی قرار می گیرد و در نهایت مکانیزم و عملکرد انواع تکنیک ها و سیستم های نوین عمرانی که شامل دوربین های نظارتی، حسگرهای بکار رفته در سیستم و ... می باشند مقایسه و شناسایی می شوند.