بررسی آزمایشگاهی اثر موقعیت روزنه های آبگیر استوانه ای بر روی دبی آبگیری

به طور معمول آبگیر عبارت از سرریز یا روزنه و یا ترکیبی از این دو می باشد. یک آبگیر میتواند وسیله اندازه گیری هم باشد و یا اینکه به تجهیزات اندازهگیری دبی مجهز شود. برای آبگیری از کانال های اصلی به دلیل تغییرات دبی و بالطبع تغییرات عمق آب، نیاز به سازه های مشخصی است که این سازه ها بتوانند میزان ثابت دبی آبگیری را فارغ از نوسانات سطح آب در کانال اصلی تأمین نمایند. لذا به این منظور در شبکه های آبیاری، سازه آبگیر طراحی و اجرا می شود که شامل دو بخش تنظیم کننده تراز سطح آب و آبگیر می باشد. آبگیر استوانه ای متحرک روزنه دار، نوعی سازه جدید آبگیری است که کنترل دبی و تنظیم سطح تراز آب را همزمان و در قالب یک سازه تلفیقی (سرریز-دریچه استوانه ای با روزنه و لوله انتقال) انجام می دهد. ایده طراحی سازه آبگیر استوانه ای روزنه دار از تلفیق سازه تنظیم کننده سطح آب و آبگیر در قالب یک سازه عرضی ساده واقع در کانال اصلی آبیاری نشأت گرفته و توسعه داده شده است. از جمله مزایای استفاده از این سازه اقتصادی بودن، طراحی آسان، سهولت ساخت، ضریب دبی بالا و ... می باشد. فندرسکی و همکاران (1392)، به بررسی فیزیکی و هیدرولیکی آبگیر استوانه ای روزنه دار پرداختند. ایشان با استفاده از مدل سازی ریاضی و فیزیکی به توسعه هندسی سازه پیشنهادی پرداختند. نتایج کار ایشان نشان داد که با استفاده از خصوصیت منحصر به فرد این سازه (آبگیری از عملکردهای مختلف هیدرولیکی آن (دریچه، سرریز-دریچه و سرریز))، می توان در محدوده وسیعی از تغییرات دبی در کانال اصلی، میزان دبی آبگیری را ثابت نگه داشت. هم چنین مطالعات ایشان به این موضوع اشاره دارد که برای یک سطح مقطع مشخص روزنه، حداکثر ضریب دبی در حالتی رخ می دهد که قطر لوله انتقال حداکثر باشد و با کاهش قطر لوله انتقال، کاهش می یابد.