بررسی تاثیرات مشارکت اجتماعی بر بازآفرینی بافت فرسوده ی شهری در ایران

تحولات جدید شهر نشینی و مشکلات ناشی از آن باعث شده است تا مراکز تاریخی شهرها در معرض تاثیرات نامطلوب توسعه شهری قرارگیرند، احیاء و باز آفرینی بافت های فرسوده شهری در چارچوب سیاست توسعه درونی بربه کارگیری توان های بالقوه و بالفعل موجود در بافت های شهری با استفاده از مشارکت مردم تاکید داشته و در واقع سودمندی رویکرد مشارکت جویانه و استفاده از مزایای آن در پروژه های بافت فرسوده شهری امری انکار ناپذیر می باشد، به طوری که امروزه ثابت شده است حضور و مشارکت مردم در مداخلات صورت گرفته در بافت فرسوده نقش اصلی را درتحقق پذیری طرح ها ایفا می کند، اما پیچیده بودن و عدم آگاهی مردم از احیاء و بازآفرینی باعث بی رغبتی بخش غیر دولتی برای مشارکت در این گونه پروژه ها شده است و به همین دلیل مشارکت مردم و حضور فعال آنان لازم است تا بتوان با ریشه یابی دقیق مشکلات بافت و باهمکاری ساکنین راه حل های مناسب را با توجه به بستر طرح ارائه کرد. در این پژوهش به موضوع مشارکت مردمی به عنوان مهمترین اصل و مقدمات موفقیت در احیاءوبازآفرینی شهری پرداخته شده است. لازم به ذکر است که این تحقیق از نوع بنیادی است و به لحاظ روش توصیفی می باشد و گردآوری اطلاعات نیز به روش کتابخانه ای صورت پذیرفته است، از یافته های این پژوهش می توان به چگونگی و تاثیر ایجاد مشارکت از طریق عوامل موثردر این حیطه مانند ایجاد حس اعتماد در بین اهالی و ارائه مشوق های مالی با توجه به ساختار اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی در جهت پیشبرد احیای شهری اشاره کرد.