اثر بخشی گروه درمانی با رویکرد تحلیل ارتباط متقابل (ta) بر رضایت مندی زناشویی

یکی از مهم ترین عواملی که کارکرد مؤثر خانواده را تحت تأثیر قرار می دهد، رضایت اعضای خانواده بخصوص زن و شوهر از یکدیگر است که زمینه ی اصلی برای داشتن جامعه ی سالم است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی گروه درمانی با رویکرد تحلیل ارتباط متقابل بر رضایتمندی زناشویی بود. طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجینی است که به دلیل تعارضات زناشویی به مراکز مشاوره و مددکاری شهر مشهد در سال 1395 مراجعه کرده اند، بود که از میان آن ها 20 زوج به صورت نمونه گیری در دسترس و از طریق مصاحبه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 10 زوجی جایگزین شدند و مداخله درمانی را گروه آزمایش را دریافت کرد. داده ها با پرسشنامه " رضایت زناشویی انریچ (انریچ، 1976)" گردآوری و با روش آماری تحلیل واریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که گروه درمانی با رویکرد تحلیل ارتباط متقابل بر رضایتمندی زناشویی اثر بخش بوده است (0.05(p< و 15 درصد از واریانس رضایتمندی زناشویی را تبیین میکنند. نتایج پژوهش بیانگر این است درمان تحلیل ارتباط متقابل بر افزایش رضایتمندی زناشویی مؤثر بوده است و می تواند به عنوان یک مداخله درمانی در تعارض های زناشویی مورد استفاده قرار بگیرد.