رابطه مدیریت استعداد با توانمندسازی روانشناختی و عملکرد مدیران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مدیریت استعداد با توانمندسازی روانشناختی و عملکرد مدیران مدارس دوره دوم متوسطه شهر تهران بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه مدارس دوره دوم متوسطه شهر تهران بودند که بر اساس آخرین آمار تعداد آن ها 2102 نفر بود. نمونه ای به حجم 323 با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، شامل سه پرسشنامه مدیریت استعداد فیلیپس و راپر (2009)، پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر و همکاران (1995) و پرسش نامه استاندارد عملکرد کارکنان اچیو (هرسی و گلداسمیت، 2003) می باشد. پایایی پرسشنامه ها بر اسا ضریب آلفای کرونباخ، برای پرسشنامه مدیریت استعداد (0.85)، توانمندسازی روانشناختی (0.84) و عملکرد (0.87) گزارش گردید. برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون، رگرسیو گام به گام) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین مدیریت استعداد و هر یک از ابعاد آن – جذب استعداد، کشف استعداد، نگهداشت استعداد و توسعه استعداد- با توانمندسازی روانشناختی و عملکرد مدیران رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج هم چنین نشان داد که سه بعد جذب، توسعه و نگهداشت استعداد، توانایی پیش بینی عملکرد و توانمندسازی روانشناختی مدیران را دارند.