رابطه کمال گرایی مادران با سازگاری آموزشی و اجتماعی دانش آموزان دختر دوره اول دبیرستان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه کمال گرایی مادران با سازگاری آموزشی و اجتماعی دانش آموزان دختر می باشد. جامعه آماری تحقیق ها شامل کلیه دانش آموزان دختر مدارس دوره اول دبیرستان دولتی (پایه هشتم) منطقه 5 شهر تهران و مادران آن ها به تعداد 3850 نفر می باشد. نمونه پژوهش تعداد 200 نفر پس از ریزش از کل جامعه پژوهش را شامل می شود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های کمال گرایی هیل و پرسشنامه سازگاری سین ها و سینگ است. فرضیه های پژوهش با روش همبستگی پیرسون تحلیل شدند و تحلیل فرضیه ها با نرم افزار spss19 نشان داد که بین زیر مقیاس های ادراک فشار از سوی مادران در سطح 0.05 و نظم و سازماندهی مادران در سطح 0.05 با سازگاری آموزشی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. بین حساسیت بین فردی مادران، تلاش برای عالی بودن مادران، هدفمندی مادران، استانداردهای بالاتر برای دیگران مادران، کمال گرایی انطباقی و غیرانطباقی مادران با سازگاری آموزش دانش آموزان رابطه معناداری وجود ندارد. بین زیر مقیاس های ادراک فشار از سوی مادران در سطح 0.05 و نظم و ساماندهی مادران در سطح 0.01 با سازگاری اجتماعی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. و بین حساسیت بین فردی مادران، تلاش برای عالی بودن مادران هدفمندی مادران، استانداردهای بالاتر برای دیگران مادران و کمال گرایی انطباقی و غیرانطباقی مادران با سازگاری اجتماعی دانش آموزان رابطه معناداری وجود ندارد.