حافظه فعال و نقش آن در درک متن در چارچوب مدل بدلی و هیچ

روان شناسی زبان نشان داده است که حافظه تا چه حد به عنوان قابلیتی ذهنی، پیوندی ناگسستنی با فرآیند یادگیری زبان یعنی دریافت اطلاعات، پردازش آن و در نهایت تولید زبانی برقرار کرده است. درک و تولید زبان در نظام پردازشی انسان در حافظه انجام می شود. نظام حافظه انسان بر مبنای مدل های نظری در روان شناسی شناختی متشکل از حافظه فعال (حافظه کوتاه مدت و توجه) و حافظه بلندمدت است. در پردازش زبانی نقش حافظه و اجزای آن انکار ناپذیر است و در این میان حافظه فعال به عنوان سیستم فعال حافظه ای در نظر گرفته می شود. به دلیل نقش مهم حافظه فعال در عملکردهای شناختی انسان که زبان بخشی از آن می باشد این حافظه، هسته اصلی روان شناسی شناختی به شمار می آید. گرچه مدل های گوناگونی از حافظه فعال شکل گرفته اند اما مدلی که توسط بدلی و هیچ (1974) مطرح شد، نظریه ای بسیار سودمند در مطالعات متعدد در این زمینه است که از سایر مدل ها کاربردی تر و کم نقص تر است. هدف از این پژوهش مرور نظام مند روندها و مؤلفه های مختلف حافظه فعال بر اساس مدل بدلی و هیچ در پردازش های زبانی و به طور ویژه درک متن است. مدل بدلی و هیچ (1974) و الگوی تجدید نظر شده آن (بدلی، 2000) یک چارچوب نظری برای بررسی سهم سیستم های حافظه در راهبردهای شناختی فراهم می کند. بر اساس این دیدگاه، حافظه فعال ذخیره سازی موقت اطلاعات را انجام می دهد و در عین حال همزمان به پردازش و دستکاری فعال اطلاعات و تکالیف پیچیده شناختی مانند خواندن، درک متن، فهمیدن، استدلال و یادگیری می پردازد. حافظه فعال طبق این مدل مؤلفه هایی دارد که هر یک وظایف خالی را بر عهده دارند. بر اساس پژوهش های انجام شده بین اجزای مختلف حافظه و عملکرد خواندن و درک متن ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد.