اثربخشی طرحواره درمانی ناسازگار اولیه یانگ در تغییر الگوهای دلبستگی و افزایش مهارت های سازگاری معتادان ساکن مراکز ترک اعتیاد شهرستان تنکابن

این پژوهش با هدف اثربخشی طرحواره درمانی ناسازگار اولیه یانگ در تغییر الگوهای دلبستگی و افزایش مهارت های سازگاری معتادان ساکن مراکز ترک اعتیاد شهرستان تنکابن انجام شد. جامعه آماری شامل معتادان ساکن مراکز ترک اعتیاد شهرستان تنکابن بودند از بین آن ها تعداد 30 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. روش تحقیق شبه آزمایشی (نیمه تجربی) بر اساس طرح گروه گواه با پیش آزمون و پس آزمون بود. در قسمت تحلیل و استنباط آماری از آزمون آماری پارامتریک تحلیل کواریانس یک راهه (آنکوا) و تحلیل کواریانس چندمتغیری (مانکوا) استفاده شد. جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه طرحواره یانگ برای سنجش طرح های ناسازگار اولیه یانگ (1988)، پرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید (1990) و پرسشنامه مهارت های سازگاری بل (1962) انجام شد. یافته های تحقیق نشان داد که؛ آموزش طرحواره درمانی ناسازگار اولیه یانگ در تغییر الگوهای دلبستگی معتادان مؤثر است. آموزش طرحواره درمانی ناسازگار اولیه یانگ در افزایش مهارت های سازگاری معتادان مؤثر است.