ساخت فولاد زنگ نزن آستنیتی 316 نانوساختار استحکام یافته با ذرات اکسیدی پراکنده (ods) با روش آلیاژسازی مکانیکی

فولادهای زنگ نزن آستنیتی رایج ترین و شناخته شده ترین دسته از فولادهای زنگ نزن می باشد که دارای خواص مکانیکی بسیار مطلوبی ازجمله؛ قابلیت شکل پذیری و جوشکاری بالا، مقاومت به خوردگی عالی و خواص ضربه ای خوب در دمای پایین می باشند اما استحکام کم آن ها در دماهای بالا مهم ترین چالشی است که این گروه از فولادهای زنگ نزن با آن روبرو هستند. یکی از مهم ترین روش هایی که منجر به افزایش خواص مکانیکی فولادها مانند استحکام تسلیم و استحکام کششی نهایی می شود. ریز کردن اندازه دانه ها و ایجاد نانو ذرات اکسیدی پراکنده در زمینه فولاد به وسیله آلیاژسازی مکانیکی می باشد. در پژوهش حاضر، به منظور تولید فولاد زنگ نزن آستنیتی همراه با 10 درصد وزنی al₂o₃ مخلوطی از پودرهای 56%wtfe-15%wtcr-8%wtni-5%wtal-16%wtfe₂o₃ در اتمسفر آرگون به مدت 50 و 70 ساعت توسط آسیاب پر انرژی، آلیاژسازی شدند. به منظور ارزیابی تغییرات ساختار ذرات پودر در طول آلیاژسازی مکانیکی از روش آنالیز پراش پرتو ایکس ((xrd استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که با گذشت زمان آسیاب کاری شدت پیک های مربوط به fe₂o₃, ni و cr کاهش یافته و پیک محلول جامد آهن- نیکل- کروم تشکیل شده است. با مقایسه پیک محلول جامد در زمان های 50 و 70 ساعت مشاهده شد. پارامتر شبکه افزایش یافته و پیک محلول جامد به سمت زوایای کمتر جابه جا شده است که نشان می دهد نیکل و کروم در آهن حل شده است. اندازه دانه ها پس از 50 و 70 ساعت آسیاب کاری به ترتیب 60 و 14 نانومتر بود.