بررسی تأثیر تغییر ساختار سازمانی بر توانمند سازی نیروی انسانی در شرکت خدمات رفاهی نفت (مناطق نفت خیز جنوب)

امروزه منشاء اصلی مزیت رقابتی، در کاربرد صرف فناوری نیست، بلکه خلاقیت، نوآوری، مثبت اندیشی، کیفیت، تعهد و توانایی کارکنان آن را شکل می دهد. دستیابی به چنین اهدافی نیازمند به کارگیری راهکارهای مناسب و علمی مرتبط با آن است. توانمندسازی یکی از مهم ترین راهکارها برای ایجاد این ویژگی ها در افراد بوده و عامل انگیزشی جدید در محیط کاری پویاست. نیروی انسانی توانمند، یکی از شاخص های عمده برتری یک سازمان نسبت به سازمان های دیگر است. اولین گام برای توانمندسازی کارکنان، شناخت عوامل مؤثر بر آن است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تغییر ساختار سازمانی بر توانمند سازی نیروی انسانی در شرکت خدمات رفاهی نفت می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارمندان رسمی شرکت خدمات رفاهی نفت (مدیریت عملیات غیر صنعتی شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب) بوده که تعداد آن ها 450 نفر می باشد. که با استفاده از فرمول کرجسی و مورگان، تعداد 207 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گردیدند. به منظور گردآوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه استاندارد ساختارسازمانی رابینز (1989) و توانمندسازی کارکنان اسپیرتزر (1995) استفاده گردید. داده های جمع آوری شده از طریق پرسشنامه های پژوهش با استفاده از تکنیک های آمار توصیفی و استباطی با استفاده از نرم افزار spss و هم چنین lisrel جهت تحلیل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان دهنده آن است که تغییر در ساختار سازمانی و هم چنین تغییر در هر یک از ابعاد آن (رسمیت، پیچیدگی و تمرکز) تأثیر معناداری بر روی توانمندسازی نیروی انسانی دارد.