بررسی رابطه بین سکوت سازمانی و عملکرد کارکنان: مطالعه موردی شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه

وقتی کارکنان، به عنوان سرمایه استراتژیک سازمان، سکوت می کنند مدیریت باید خطر بزرگ مدیریتی خود را حس کند. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین سکوت سازمانی و عملکرد کارکنان شرکت واحداتوبوس رانی تهران و حومه است. روش پژوهش توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل مجموعه کارکنان ستادی شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه (حدود 924 نفر) و حجم نمونه براساس فرمول کوکران با ضریب خطای 5 درصد، 271 نفر برآورد شده است. ابزارهای جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد سکوت سازمانی وانداین (2003) با 15 سؤال و پرسشنامه ارزیابی عملکرد کارکنان استفان کندری (2005) با 39 سؤال بود. برای تائید روایی محتوی و ظاهری ازنظر اساتید خبره و هم چنین، نتایج تحلیل عامل تأییدی استفاده گردید؛که نتیجه حاکی از تائید پرسشنامه بود. برای تائید پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید و پایایی در سطح 0.88 و 0.93 به ترتیب برای مؤلفه های سکوت سازمانی و عملکرد کارکنان به دست آمد. داده ها توسط نرم افزارهای spss و لیزرل و توسط آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین ابعاد سکوت سازمانی (سکوت مطیع، سکوت تدافعی و سکوت نوع دوستانه) و عملکرد کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد. به طوریکه بین سکوت مطیع و عملکرد کارکنان رابطه منفی و معکوسی وجود دارد و بین سکوت تدافعی و سکوت نوع دوستانه با عملکرد کارکنان ارتباط معنی داری وجود ندارد.