سبک رهبری مدیران و تأثیر آن برخلاقیت عوامل تولید پیام در سازمان های رسانه ای

اگر خلاقیت و نوآوری در همه سازمان ها امری ضروری و حیاتی باشد، در مدیریت رسانه ها و پیام به دلیل نوع فعالیت آن ها که از جنس نفوذ، تأثیر و تغییر نگرش، باور، احساسات و رفتار مخاطبان است و هم چنین به دلیل تنوع و گوناگونی فعالیت ها و تمرکز بر فعالیت های فکری و اندیشه ای و از طرفی گستردگی رقابت در این عرصه، از اهمیتی مضاعف برخوردار است. خلاقیت با عوامل مختلفی ایجادشده و توسعه می یابد و هر یک میتواند محل مطالعه و دقت محققان و صاحبنظران واقع شود، اما در مطالعات سازمان و مدیریت کمتر روی سبک رهبری به عنوان یکی از متغیرهای مهم در بروز و ظهور خلاقیت و یا رشد و توسعه آن مطالعه شده است. در این مقاله سعی شده تا با بررسی دو مفهوم خلاقیت و سبک رهبری به این مطلب اشاره کنیم که چگونه سبک رهبری می تواند بر خلاقیت تولیدکنندگان پیام در یک سازمان رسانه ای تأثیر داشته باشد و از طرفی کدامیک از سبک های رهبری برای شکوفایی و پرورش این افراد مؤثرتر است. برای تبیین این موضوع در حوزه خلاقیت، نظریه آقای راجرز را انتخاب کرده و برای تبیین سبک های رهبری، مدل آقای رنسیس لیکرت انتخاب شد. نتایج نشان داد که در سازمان های رسانه ای بین این دو متغیر رابطه وجود دارد و هم چنین سبک های مشارکتی و مشورتی برای ارتقای خلاقیت عوامل تولید پیام در رسانه ظرفیت بیشتری دارند.