بررسی رابطه بین فلات زدگی شغلی و میل به ماندن با نقش میانجی رضایت شغلی در میان کارکنان

این پژوهش با هدف بررسی روابط بین مولفه های فلات شغلی و ابعاد آن با میل به ماندن در سازمان با نقش میانجی گرایانه رضایت شغلی، در کارکنان دانشگاه اصفهان در سال 1396 صورت گرفت. این پژوهش کاربردی بوده و روش آن توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش 1063 نفر از کارکنان بوده و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم، گروه نمونه 283 نفر تعیین شد. برای گردآوری اطلاعات از سه پرسشنامه شامل پرسشنامه رضایت شغلی ویسوکی و کروم (1994)، پرسشنامه فلات زدگی شغلی میلیمن (1992) و پرسشنامه میل به ماندن در شغل واینر و واردی (1980) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها با استفاده از برخی از اساتید دانشگاه اصفهان و برخی از اعضای نمونه آماری مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن ها نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب فلات زدگی شغلی (0.82)، میل به ماندن در شغل (0.85) و رضایت شغلی (0.81) بدست آمد. تجزیه و تحلیل حاصل از این پژوهش، در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. در بخش آمار توصیفی از مشخصه های آماری مانند فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون های رگرسیون چندگانه، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج بدست آمده حاکی از وجود روابط معنادار میان مولفه های پژوهش بوده و مشخص گردید بین ابعاد فلات زدگی شغلی با رضایت شغلی رابطه معناداری وجود دارد (0.63-=r، 0.05p<) و هم چنین توان پیش بینی میل به ماندن در شغل را دارند و از سوی دیگر نیز مشخص گردید بین ابعاد رضایت شغلی با میل به ماندن رابطه معناداری وجود دارد (0.80-=r، 0.05(p<