ارزیابی سیستم حمل و نقل همگانی پایدار با متدولوژی پویایی شناسی سیستم ها (مطالعه موردی: استان یزد)

حمل و نقل همگانی با تسهیل جابه جایی و افزایش امکان دسترسی به خدمات، بواسطه مصرف منابع انرژی، نقش اساسی در توسعه اجتماعی و اقتصادی هر کشور ایفا می کند. با توجه به اینکه توسعه پایدار از سه رکن اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی تشکیل شده است می توان به رابطه حمل و نقل همگانی و توسعه پایدار پی برد. هدف این مقاله ارائه ی یک مدل پویا برای سیستم حمل و نقل همگانی استان یزد به منظور دستیابی به توسعه پایدار این سیستم است. در این تحقیق با استفاده از داده های مربوط به حمل و نقل همگانی و نظر خبرگان این حوزه، مدل علّی معلولی حمل و نقل همگانی استان یزد طراحی شد و با استفاده از نرم افزار ونسیم شبیه سازی شد. بعد از جرح و تعدیل مدل علّی معلولی نمودار جریان مدل ترسم شد. سپس مدل فرمول نویسی و مورد آزمون قرار گرفت تا اعتبار مدل بررسی شود. در نهایت با نظر خبرگان 2 سناریو ارائه گردید که نتایج نشان داد توسعه فناوری در حمل و نقل همگانی مناسب ترین سیاست برای توسعه پایدار سیستم حمل و نقل همگانی استان یزد می باشد.